Szedłem cały poobijany z nową blizną chyba z trzy godziny aż wreszcie dotarłem do niezwykłej łąki , której uroku nie da się określić jednym , dwoma ani tysiącoma słowami. W oddali zauważyłem potężnego wilka. Zacząłem się powoli wycofywać aby mnie nie zauważył. Przyznam wam szczerze , że się trochę wystraszyłem , bo nie miałem już sił walczyć , bo jeśli mnie zaatakuje to po mnie już. Ale niestety stało się , zauważył mnie. Oby był nastawiony pokojowo !

( Dhe )

Dhe zaprosił mnie do watahy , a ja przyjęłem zaproszenie i zagadałem :
- Wataha Yellowstone tak .
- Tak. Jakieś pytania ?
- W sumie jedno .
- A więc słucham .
- Czemu ta nazwa Yellowstone ?

( Dhe ? )

Wędrowałam pośród drzew. Byłam wdzięczna Alfie za to, że mianował mnie betą. Sama nie wiem dlaczego nią jestem. Tereny tej watahy były urocze, takie magiczne. Najbardziej podobała mi się lawendowa łąka.
Nasza wataha się rozrastała, a moją uwagę przyciągnął Misterio. Był miły, i zawsze pomocny. Nie żebym coś czuła, po prostu myślę, że byłby dobrym przyjacielem. Omijałam na swojej drodze wszystkich.
- Cześć- krzyknęła jedna z wilczyc
- Witam- odpowiedziałam i powędrowałam przed siebie.
Obecnie dziś nic się nie działo. Niektórym wilkom pewnie to nie opowiadało, ale co tam. Raz się żyje.
Przez przypadek wpadłam na jakiegoś basiora. To był Misterio.
- Oj przepraszam, nie zauważyłam Cię- powiedziałam
<Misterio?>